maandag 21 augustus t/m woensdag 30 augustus
Individuele wandelreis van SNP
Hardangervidda / Van fjell naar Fjord langs hotels en berghutten
Van de ruige, door gletsjerijs gegeselde hoogvlakten naar de stille schoonheid van de diepe, groene fjorden. Dit is Noorwegen: afwisselend en onvoorspelbaar. De voettocht begint in het Hallingdal, de toegangspoort tot de grootste hoogvlakte van het land: de Hardangervidda. Eerst maken we twee dagwandelingen in de omgeving van de florarijke bergketens Reineskarvet en Hallingskarvet. Vervolgens reizen we per trein verder naar de Finsehytta, gelegen op 1222 m, midden op de Hardangervidda. Dit is het beginpunt van een spectaculaire, driedaagse trektocht over de wilde, arctische hoogvlakte en door het diepe canyonachtige Aurlandsdal. Eindpunt is het lieflijke Aurlandsfjord nabij Flam. Hier kunnen we genieten van de pure schoonheid van de Noorse kust. Vanaf Flam reizen we met de Flamsbana tenslotte naar Myrdal, waarbij we een van Europa’s mooiste treintrajecten volgen. De laatste nacht verblijven we in de sfjeervolle Hanzestad Bergen met zijn levendige en kleurrijke haven.
dag 1 / maandag 21 augustus
De reist begint erg spannend. We zouden om 9.55u met het vliegtuig vanuit Schiphol naar Oslo vliegen. We hebben de bus en de trein op weg naar Schiphol keurig ruim op tijd gepland … wat denk je! Staat de trein vlak voor de Schipholtunnel 1 1/2 uur stil!!! Oftewel: vliegtuig gemist! Er waren uiteraard veel meer gedupeerden. Ook Stefan en Kim uit Nijmegen. Zij hebben, door dezelfde treinvertraging, hun vliegtuig naar Berlijn gemist. Gelukkig mogen we alle vier kostenloos (lang leve de KLM!!!) onze vliegtickets omboeken naar een latere vlucht. Samen hebben we gezellig gewacht. Ons vliegtuig vertrekt diezelfde dag om 14.50u ‘s-middags.
Omdat we een latere vlucht nemen, zijn we genoodzaakt om ook een latere trein (Bergenbahn) van Oslo naar Al te nemen. We hebben de kaartjes voor de eerdere trein al via internet gekocht (dat is goekoper dan aan het loket), maar deze kunnen we helaas niet omboeken. We moeten dus nieuwe, duurdere, kaartjes kopen. Dat is nog niet het ergste. Door deze latere treinreis, die om 23.00 u vertrekt kunnen we niet genieten van al het moois wat er tijdens dit treintraject te zien is. Bovendien moeten we een behoorlijke lange tijd op het station in Oslo wachten op de trein en missen we ons avondeten in ons hotel. Gelukkig heb ik wat sudoko puzzels bij me en hebben we, onder het genot van station’s voedsel, een wedstrijdje ‘Sudoko’s oplossen’ tegen elkaar gedaan.
Om 22.30u komt onze trein voorrijden. In Noorwegen krijg je bij het kopen van treintickets vaste zitplaatsen toegewezen (een erg goed systeem!). Helaas hebben wij niet de beste zitplaatsen. Wij zitten nl achteraan in een wagon, waardoor we onze stoel niet in ligstand kunnen zetten. Maar toch hebben we, dankzij een kussentje, oordopjes en ooglapje, die op alle stoelen lagen, lekker geslapen.
Tegen aankomst tijd in Al (3.10u) komt een conducteur ons wakker ‘maken’ (we zijn al wakker, want we zijn wel zo slim om onze telefoon-wekker te zetten) en melden dat we er bij de volgende halte uit moeten. Dat noem ik nog eens netjes! Maarjah, dat kan ook he, met vaste zitplaatsen. Ze weten dan precies wie op welke zitplaats zit en wie wanneer de trein dient te verlaten.
Om 3.10u rijdt de trein inderdaad Al binnen en stappen wij, in het holst van de nacht, het dorpje door, op weg naar ons hotel, dat gelukkig dichtbij (500 m) is en goed staat aangegeven. We hebben eerder die dag SNP, ons reisbureau, al laten bellen met het hotel om aan te geven dat we niet aan het begin van de avond, maar midden in de nacht, aan komen. Afgesproken is dat we kunnen aanbellen, de nachtportier ons binnen laat en dat we ook nog wat te snacken krijgen. Wat denk je? Na een paar keer aanbellen blijft de deur gesloten! … maar eindelijk, na diverse bel pogingen en 10 minuten later, komt dan toch de nachtportier, die zeer gebrekkig Engels spreekt, naar buiten. En … we worden inderdaad verwacht! Joepi! De snacks worden vergeten, maar ach, we zijn toch moe en willen niets liever dan lekker verder slapen. En dat kunnen we. We hebben een schitterende kamer met heerlijke dekbedden (ik hou niet van lakens)! Later blijkt dat we in ieder hotel en zelfs in de hutten, dekbedden hebben. Dat is in Noorwegen blijkbaar gebruikelijk.
dag 2 Dinsdag 22 augustus
Afstand: 18 kilometer / Duur: 6 uur
Stijgen: 450 m / dalen: 450 m
Omdat we vandaag al gelijk een flinke wandeling, zoals de SNP planning aangeeft, willen maken hebben we besloten om, ondanks ons nachtelijke avontuur gisteren, toch op tijd op te staan. Zelfs ik ben lekker fit, dus blijkbaar hebben we echt goed geslapen in de trein.
Bij het openen van de gordijnen kijken we uit over het zonnige dorpje Al en het station. We hebben helemaal zin in de eerste wandeldag! Na het heerlijke ontbijt en het maken van een lunchpakket, trekken we er met onze wandelschoenen en dagrugzak op uit.
SNP adviseert ons om de eerste 4 km, inclusief 200 m stijgen, van de tocht per taxi af te leggen. Maar, zo enthousiast, energiek en misschien ook wel eigenwijs als we zijn, besluiten wij het stuk te voet af te leggen. En dat hebben we geweten. We kunnen het ‘zwarte hek’, waar de echte wandeling begint, niet vinden. Wel komen we voorbij een bord, waar routes op getekend staan. Een van die routes hebben we gevolgd. En dat geeft ons na een kleine klim, een erg mooi uitzicht over Al en de rivier die er stroomt. Als we daar al genietend ons lunchpakket aan het nuttigen zijn, komt er een plens water naar beneden. Dus trekken we snel ons regenpak aan.?
Als we, na de korte regenbui, aan de afdeling beginnen, komen we uiteindelijk uit bij … jawel, het zwarte hek!
Bij terugkomst in het dorp hebben we nog even het centrum bekeken en onze drinkvoorraad aangevuld.
Daarna zijn we in ons hotel heerlijk gaan douchen en genieten we van een lekker 3 gangen diner.
Dag 3 / Woensdag 23 augustus
Afstand: 21 km / Duur: 7-8 uur
Stijgen: 700 m / Dalen 900 m
Na het ontbijt pakken we onze spullen en zijn we naar het station van Al gelopen. In een heel schattig, knus stationshalletje wachten we op onze trein naar Geilo, die om 9.55u vertrekt en om 10.13u aankomt in Geilo, onze volgende overnachtingsplaats. Bij het uitstappen zien we al direct dat dit dorp helemaal is toegerust op de wintersportliefhebber. Mocht je een keer een ski-vakantie in Noorwegen willen gaan doen, dan is deze plaats zeker een aanraden! Ook het hotel waar we later in terecht kwamen, maar zover zijn we nog niet.
Bij het station komt een courier van het hotel onze bagage oppikken, zodat wij gelijk kunnen starten met onze wandeling. Noujah, eerst even een taxi gebeld, om ons het eerste stuk naar boven te laten brengen, want de ski-lift is buiten gebruik.
Vervolgens gaan we te voet verder in dit prachtige gebied met wijdse uitzichten over de Hardankgervidda. Eerst 7 km in westelijke richting via Gullsteinhovda (1109 m) naar Prestholseter (1250 m). Prestholster is niet meer dan een lunchhut, die helaas ook buiten gebruik is. Helaas, geen lekkere warme soep voor ons. Want na een poosje zon was de lucht dichtgetrokken en vielen er regelmatig wat druppels regen. Vanaf deze lunchhut is er de mogelijkheid om nog door te lopen via een minigletsjer op 1600 m hoogte naar Presholtskardet op 1859 hoogte. Maar ivm de tijd, besluiten we dat niet te doen. We willen immers voor donker weer terug zijn! Wat wel teleurstellend is, dat we zagen dat we ook per auto/taxi naar de lunchhut hadden kunnen gaan (over die weg zijn we gelukkig niet te voet gekomen, anders is het helemaal balen!). Als we dat hadden geweten, hadden we dat gedaan, zodat we nog wel tijd hadden gehad voor een klim hogerop, om vervolgens het stuk terug te lopen naar ons hotel in Geilo.
Na de lunch beginnen we aan onze terugtocht, een andere weg dan de heenweg, die langs een erg mooie waterval loopt. De zon komt inmiddels ook weer te voorschijn.
Als we weer in de bewoonde wereld komen, komen we bij een vakantiedorp waarbij de huizen bedekt zijn met gras. Later blijkt dat dat in Noorwegen heel normaal is. Prima isolatiemateriaal. Via een heel leuk, romantisch weggetje langs het water (diezelfde rivier als waar we in Al op uit keken) lopen we terug naar het dorp Geilo. Na inmiddels 2 dagen lopen begin ik mijn beenspieren te voelen en ben ik blij als we uiteindelijk in het dorp zijn. Daar lopen en kijken we nog even wat rond. We zien een ‘HolSpaarbank’!! Erg leuk! De provincie waar we verblijven blijkt ‘Hol’ te heten. We proberen nog om een leuke Hol-Trol voor mijn ouders te vinden, maar helaas lukt dat niet. We zijn inmiddels flink vermoeid van al het wandelen en besluiten aan de hand van de routebeschrijving op zoek te gaan naar ons hotel. Maar … we kunnen het hotel niet vinden! En het begint ook nog eens keihard te plenzen! Helemaal zeiknat proberen we nog een poging in een straat waarvan we toch echt denken dat we moeten zijn … even vragen aan iemand en jah … we moeten gewoon nog een stuk verder lopen. Hotel in zicht! Joepi! Zeiknat en met smerige schoenen komen we een poepmooi hotel binnen. Maar dat zijn ze wel gewend zeiden ze :). We krijgen een erg mooie kamer toegewezen. Alle spieren in ons lichaam deden inmiddels zeer en ow, wat is het dan fijn om een heerlijk warme douche te kunnen nemen! En daarna wederom weer een heerlijk 3 gangen diner. Dit keer een buffet met volop keuze mogelijkheden. Vooral de vele soorten taart, ijs en fruit als toetje staan mij wel aan :).
We merken hier dat het blijkbaar een gewoonte is in Noorwegen om gratis water te schenken bij het eten. In ons vorige hotel was dat namelijk ook zo.
Dag 4 / Donderdag 24 augustus
Afstand: 10 km / Duur: 4 uur
Stijgen: 200 m / Dalen: 200 m
Het opstaan gaat moeizaam. Al onze spieren doen pijn! Na het ontbijt pakken we weer onze spullen en worden we door de hoteltaxi naar het station (800 m) gebracht. Daar nemen we om 10.15u de trein naar Finse (1222 m).
Dit treintraject is schitterend!! Helemaal als we een tunnel uitrijden … wat we dan zien! Dat is te mooi voor woorden. Zo waanzinnig gaaf! Voor de tunnel is alles nog groen, na de tunnel (en een stuk stijgen natuurlijk) is alles kaal en zijn er stukken bedekt met sneeuw. Voor de tunnel is het een graad of 20, na de tunnel een graad of 8! Na aankomst op het kleine station van Finse (het is net alsof je je in de middeleeuwen waant) wandelen we met onze grote koffers 500 m over stenig pad (dat rolt lekker :() naar de Finsehytta, onze eerste hut waar we zullen slapen. Gelukkig krijgen we een 2-persoons kamer (wel met stapelbed, dus knus zal het ‘s-nachts niet worden) toegewezen. We hadden ook op een slaapzaal terecht kunnen komen, dus we zijn allang blij met wat privacy.
Nadat we onze spullen daar geplaatst hebben, beginnen we aan onze volgende wandeling, naar de voet van de gljetsertong Blaisen (1400 m). Gelukkig lopen we onze spierpijn er al snel uit. Het blijkt dat er een groep schooljeugd een excursie naar die gletsjer heeft, dus het is helaas wel wat druk op het pad. Onderweg lopen we een gammele zomerbrug en een woest watertje over en moeten we veel klauteren over grote stenen. Als we bij de gletsjer aankomen gaat het helaas weer regenen, maar het natuurverschijnsel ziet er erg indrukwekkend uit. De schooljeugd gaat onder begeleiding van een gids de gletsjer beklimmen, maar voordat de gids alles duidelijk heeft uitgelegd en de schooljeugd eindelijk luistert naar wat ze moeten doen, hebben wij het koud en beginnen we aan onze terugtocht (zelfde weg terug, beetje jammer). Gelukkig wordt het weer droog.
Terug in de hut gaan we voor het eten nog even een boek lezen in de gezamenlijke en gezellige woonkamer.
Als de bel voor het eten gaat, lopen we de eetzaal binnen. Er is heerlijk voor ons gekookt. Weer een 3 gangen diner. Dat had ik niet verwacht in een hut. We zitten met z’n allen aan lange tafels, hutje mutje, maar erg gezellig om wat contacten te leggen. Het valt ons op dat er vooral Noren zijn. Later blijkt waarom. De drie-daagse huttentrektocht, waarvan dit de eerste dag is, valt toevallig in het weekend (donderdagavond tot en met zondag). En dan trekken er veel Noren in hun bergen erop uit.
Na het eten lezen we nog wat en daarna zoeken we ons bed op, waar we heerlijk in slaap vallen. Helaas worden we al vrij snel weer wakker … we hebben dan wel een kamer voor onszelf, maar die kamer is wel naast een grote slaapzaal … jaah, waar de groep schooljeugd van de gletsjer van vandaag, de nacht doorbrengt. En zij brengen de nacht niet slapend door. Dat gaat met veel gepraat, gezang en met de radio flink hard aan. Helaas slaapt de begeleider van de groep aan de andere kant van de hut (groot gelijk heeft hij …) en de eigenaar van de hut ook. Het lijkt erop dat alleen wij er last van hebben! Ewout klopt tot twee keer toe aan en maakt in Engels duidelijk dat wij de herrie niet op prijs stellen, dat we nog behoorlijk wat wandeluren in het vooruitzicht hebben en graag goed willen slapen. De 2e keer wordt er gelukkig gehoor aan gegeven.
Dag 5 / Vrijdag 25 augustus
Afstand: 15 km / Duur: 6 uur
Stijgen: 425 m / Dalen: 425 m
Na het ontbijt brengen we onze koffers naar het station, van waar ze met de trein naar Flam gebracht zullen worden. Daar worden ze in een gebouw opgeslagen, totdat wij over een paar dagen ook in Flam aankomen. Ondertussen doen wij het met onze trekkersrugzakken waarin voor 3 dagen drinken, kleding, toiletbenodigdheden en boeken zitten.
We starten onze wandeling op het station en al snel zien we dat onze route gemarkeerd is met steenmannetjes. Onderweg zien we nog een wildcampeerder, vele schapen en steken we weer een brug over. Dit keer is het geen gammele brug. Na een stevige klim en een ‘oversteek’ van een gletsjer (de gletsjer was erg klein, dus je kunt er ook omheen, zoals ik maar doe. Ewout glibbert wel over de gletsjer) komen we bij het hoogste punt (1617 m) van die dag waar we bij een noodhut (leegstaand) onze lunch nuttigen. Zoetjes aan begint het erg mistig te worden in de bergen. Al snel voegen zich mensen bij ons, die er ook hun lunch gaan nuttigen. Het zijn 2 Noorse dames en nog 2 Noorse mannen. Wij vertrekken weer als eerste, maar al snel wordt de mist zo dik, dat we geen hand voor ogen meer zien. Dit vind ik toch wel erg benauwend. Gelukkig blijft Ewout erg rustig. Zodra we ons pad niet meer zien stoppen we. We weten dat de anderen, die dit gebied kennen, ons achterop komen. Net op het moment dat ze eraan komen, komt er ook een groep mensen ons tegemoet, dus was het heel makkelijk ons pad weer te vinden. Zodra we aan de andere kant van de bergrug komen, is de mist opgelost en de zon schijnt weer. Wel jammer dat we een mooi wijds uitzicht hebben gemist. De afdaling wordt ingezet en we lopen langs het heldere meer ‘Omnsvatnet’ (1317 m) (waar je bij mooi weer in kan zwemmen) en steken de minigletsjer ‘Storefohn’ over. De route gaat dan verder via een rotsig pad en soms moeten we wat kleine beekjes overspringen. De wat grotere beekjes zijn via grote rotsblokken over te steken. En eindelijk komt daar dan onze volgende overnachting in zicht: de Geiterygghytta. Als we de hut zien moeten we nog wel een half uur lopen.
Als we daar aankomen blijken we weer geluk te hebben. We krijgen een 2-persoons kamer, genaamd ‘Gullsildre’.
Ik blijk geen ‘echte berghut’ fan te zijn … het geeft niet mijn voorkeur om na een stevige bergwandeling met flinke spierpijn boven een gat m’n behoefte en plas te moeten doen en via buitenom naar douchehokjes met spinnen te moeten gaan om vervolgens met douchemuntjes te moeten douchen, waardoor je razendsnel je shampoo uit je haar moet spoelen, omdat je anders kans hebt dat de douche ermee ophoudt terwijl je nog een kop vol shampoo hebt :).
Maar de gezelligheid in zo’n hut maakt wel alles weer goed. We hebben voor het eten wat gekletst met andere (Noorse) wandelaars in de hut. Zij hebben Nederland wel eens bezocht en hebben ervaren dat Nederland erg ‘flat’ is. Na een lekkere 3-gangen maaltijd zijn we nog wat gaan lezen en vroeg gaan slapen. Gelukkig dit keer zonder schooljeugd :).
Dag 6 / Zaterdag 26 augustus
Afstand: 19 km / Duur: 8 uur
Stijgen: 300 m / Dalen: 650 m
Er staat vandaag een flinke wandeling op het programma. 19 km, 8 uur lopen met een flinke daling (dat lijkt makkelijker dan stijgen, maar is zwaarder dan je denkt!). Dat is meer dan we eerder hebben gedaan deze vakantie. ‘s-Ochtends besluiten we van het aanbod van de huteigenaar dankbaar gebruik te maken. Hij kan ons (en wat anderen), tegen een kleine betaling uiteraard, met de auto op weg brengen. Ik merk nl inmiddels dat ik niet gewoon spierpijn heb, maar dat ik een spier in mijn knieholte flink heb overbelast.
Terwijl we op onze rit wachten (de eigenaar moet eerst even zorgen dat alle mensen vertrokken zijn) zien we berggeiten en een bergvos bij de hut.
Rond half elf gaan we op weg en worden we afgezet bij de Steinbergdalshytta, waar ons wandelpad voorbij loopt. We hebben door deze autorit onze tocht met 3 uur ingekort.
We hebben mooi weer op deze wandeltocht. We lopen over een smal pad door flinke begroeiingen. Dus geen kale rotsen meer maar alles groen! Een heerlijke afwisseling. Het pad begeeft zich steeds meer in een U-vormig langgerekt dal, overgaand in een steeds nauwer wordende kloof.
Diep onder ons stroomt een heldere rivier, die wordt voorzien van steeds meer vegetatie op de oevers, oftewel het begin van de ‘Aurlandsdalen’.
Via een betonnen dam steken we een stuwmeer over, waar een kort stuk klauteren naar de bodem van de volgende beek begint. Daarna breiken we het hutje ‘Gronestol’ (ongebruikt), waar we nog wat eten nuttigen. Als we weer op weg gaan vernauwt de kloof zich en al snel wordt onze volgende overnachting, de ‘Osterbo Turisthytte’ zichtbaar. We moeten nog wel een uur lopen voordat we deze hut bereiken. Waarom dit een ‘Turisthytte’ heet merken we al snel. Deze hut is duidelijk toeristischer ingericht dan de andere twee hutten waar we overnacht hebben. Deze hut heeft betere voorzieningen (fijne douches!) en is per auto voor iedere toerist makkelijk bereikbaar. Maarjah, niks is zo mooi om er via de bergen na een flinke wandeltocht te komen! We krijgen een 4 persoonskamer toegewezen, maar slapen er met z’n tweeën, dus weer een kamer voor ons alleen! We hebben echt geluk.
Ook hier genieten we weer van een lekkere 3-gangen maaltijd en na op onze kamer wat gelezen te hebben, gaan we slapen.
Dag 7 / Zondag 27 augustus
Afstand: 14 km / Duur: 7 uur
Weinig stijlen/dalen
Na het ontbijt gaan we weer op pad. Het is een van de meest bijzondere wandelroutes vanwege de afwisseling in terreingesteldheid, vegetatie en landschap. We wandelen door nauwe rivierdalen, door smalle canyons, langs steile afgronden en passeren prachtige panorama’s. De route begint langs de oevers van het nauwe Aurlandsrivierdal. Via een steile afdaling komen we bij de nauwe rivieroevers. Af en toe passeren we oude, verlaten boerderijen. Onderweg kunnen we via een kortere weg, maar extra inspanning door een stijle klim (met kabels gezekerd) en een steile daling een stuk afsnijden. Maar omdat onze benen aardig vermoeid zijn geraakt van de afgelopen dagen en ik nog steeds een zere knieholte heb (waar ik overigens prima mee kan lopen) besluiten we de langere weg te nemen. Wel maken we een klein ommetje om het Vetlebotvatnet (een door tollend water uitgesleten ronde kom) te bekijken. Erg mooi! Geleidelijk dalen we af naar Vassygdi (we komen nog langs een spectaculaire waterval), de plaats waar de bus naar Flam, onze volgende overnachting, vertrekt.
Als de bus Flam inrijdt zien we het gelijk. Een supertoeristisch dorp! Sohee, wat een mensen! Veel Japanners! We halen bij het station onze koffers op en lopen hiermee naar ons pension (Pension Heimly), waar onze kamer een schitterend uitzicht heeft over het prachtige fjord en het dorp. Helaas komt er ‘s-avonds een enorm cruiseschip (vol met Japanners :)) de haven ingedraaid, wat ons uitzicht op het dorpje Flam wegneemt.
Ook hier krijgen we weer goed te eten en vallen we tevreden in slaap.
Dag 8 / Maandag 28 augustus
Vandaag beginnen we de dag weer met een lekker ontbijt. SNP stelt ons voor om met een boottocht het Fjord op te gaan, maar wij hebben eigenlijk helemaal geen zin in een boottocht.
Een andere mogelijkheid is het beklimmen van de berg ‘de Prest’ (1363 m), maar dat willen onze benen niet meer.
Ewout heeft een beter idee. We gebruiken eens andere spieren en huren fietsen! We nemen de weg langs het fjord, dat er zo waanzinnig mooi uitziet. Maar al snel blijkt dat ik, door alle spierinspanningen van de afgelopen dagen, de berg, die op onze route gepland sta, niet opgefietst kom. Na een km of 6 zijn we omgedraaid en hebben we de fietsen ingeleverd. We zijn een lekkere kop chocolademelk gaan drinken en hebben nog wat gerelaxed (eindelijk :)) op onze kamer. Aan het einde van de middag, voor het avondeten, hebben we nog een leuke, rustige wandeling van ongeveer 1,2 uur gemaakt om en door Flam heen en hebben we wat toeristische winkeltjes bezocht. Ik vind de trollen erg leuk, maar besluit om niets te kopen.
Na wederom een lekkere maaltijd, waar we bijkletsen over onze avonturen met een ander stel, dat een dag na ons is aangekomen, maar dezelfde reis doet als wij, gaan we nog wat lezen op onze kamer en vallen daarna lekker in slaap.
Dag 9 / Dinsdag 29 augustus
Na het ontbijt pakken we onze spullen in en nemen we de trein van Flam (op zeeniveau) naar Myrdal (op een hoogte van 866 m). We snappen nu waarom het in Flam stikt van de toeristen. Deze treinreis (de ‘Flamsbana) is namelijk het meest spectaculaire traject van het noorse wegennet, tenminste, dat beweren de boekjes. Aangezien wij niet van massa-toerisme houden, worden wij hier niet van genieten. Jah, de natuur is mooi als je naar buiten kijkt, maar om eerlijk te zien, geniet ik daar te voet veel meer van dan per trein. Tot groot ongenoegen van ons, stopt de trein zelfs 10 min onderweg bij een waterval (Reinungsfoss). Al die Japanners stappen uit de trein om foto’s te schieten. Er wordt ook nog een toneelstukje opgevoerd. We hebben deze vakantie onderweg erg veel watervallen gezien en daar was deze waterval toch echt de minst mooie van! Zeker met al die toeristen ervoor :). Maargoed, voor ons is deze treinreis gewoon een vervoersmiddel ipv een toeristische atractie, dus wij zijn blij als de trein weer vertrekt en we na 40 min in Myrdal aankomen. Daar zijn we overgestapt op de Bergenbahn (die waar we op dag 1 ‘s-nachts ook al 3 uur mee getreind hebben, maar dan elders in het land), een hele mooie treinroute met grootse variatie aan landschapsveranderingen. Van de fjord met vriendelijke boomgaarden naar de ‘fjell’ met sneeuwvelden en rotsformatie, daarna de overgang geleidelijk dalend tussen de berken- en dennenbossen naar de vriendelijke havenstad Bergen.
Daar aangekomen wandelen we met onze koffers de stad in, op zoek naar Hotel Ambassadeur. Daar krijgen we een erg leuke, nette kamer toegewezen. We droppen er onze koffers en gaan de stad verkennen. Wel ontzettend wennen om na 9 dagen natuur in een drukke stad terecht te komen. Bergen is wel een mooie stad met veel oude houten koopmanshuizen aan de fjorden- en scherenkust van de Atlantische Oceaan, met hele leuke kleurige huisjes. Vooral het gedeelte ‘Bryggen’ vinden we bijzonder. Daar staan de allereerste huisjes die in Bergen werden gebouwd aan de haven in het centrum van de stad. De huisjes hebben mooie kleuren en staan scheef.
We ontvluchten al snel de stadsdrukte en gaan met de Floyenbanen (een snelle lift) tot 320 m boven zeeniveau, waar we een bos met leuke wandelroutes aantreffen en een restaurant (Floyen Folkerrestaurant) met een schitterend uitzicht over de stad Bergen, de fjorden en de bergen. We besluiten er te gaan eten. Helaas is het weer niet warm genoeg om buiten op het terras plaats te nemen, dus gaan we binnen zitten.
Na het eten lopen we nog even de souvenierswinkeltjes binnen en koopt Ewout een trol voor me (joepi! Nu heb ik er toch een!).
Daarna gaan we met de Floyenbahnen weer naar beneden en lopen door de stad terug naar ons hotel.
Dag 10 / Woensdag 30 augustus
Na het ontbijt pakken we voor de laatste keer onze spullen in en gaan we per Flybus naar het vliegveld in Bergen, vanwaar we naar Schiphol terugvliegen. Met de rechtstreekse treinverbinding (deze keer zonder vertraging) en de bus komen we ‘s-middags terug in ons huisje in Eindhoven.
Uiteraard hebben we onze extra kosten ivm de vertraging getracht bij de NS te declaren. Maar helaas, van klantvriendelijkheid hebben zij nog nooit gehoord denk ik. Ze zijn wel verplicht onze treinkaartjes te vergoeden. Maar daar blijft het dan wel bij. We hebben daarom onze rechtsbijstandverzekering aangeschreven (de reisverzekering vergoed ook niets). Omdat we daarvoor net te weinig declareren en ze dus niets voor ons kunnen betekenen, heeft Interpolis, omdat ik al zo lang klant ben en nog nooit een beroep op ze gedaan heb, wel alle gedeclareerde kosten vergoed (nieuwe treintickets, de al betaalde treintickets wegens schadevergoeding omdat we de treinreis nu in het donker maakten en niet van het uitzicht konden genieten, en het stationsvoedsel ivm een gemiste maaltijd in ons hotel). Lang leve Interpolis!